maandag 12 januari 2009

Ik ken die man...


... met dat gevoel liep ik al aldoor rond, denkende aan Dr Abu Zeid, minister van de MWRI. En jawel, we hebben elkaar inderdaad jaren geleden ontmoet tijdens The Sustainable Development of Delta's conferentie. Niet dat hij natuurlijk nog enig idee had wie ik was. Vanochtend mocht ik de kennismaking hernieuwen. Diplomatie voor gevorderden, want mag ik vragen stellen, en hoe kritisch mogen die zijn? Kan ik vertellen dat alleen maar awareness raisen hetzelfde is als 'window dressen', in goed Nederlands? Iedere bewindspersoon vindt dat 'de burger' zich beter bewust moet zijn van het belang van zijn of haar politiek. Want dat creeert 'draagvlak' voor het beleid. En verstandig (lees gewenst) gedrag. Maar aangezien we allemaal zelf ook burgers zijn, weten we dat het leven zo niet in elkaar zit. Een simpele Postbus 51 campagne en morgen vrijen we veilig, zorgen we voor het milieu, zijn wijs met water? Helaas. Maar wil een minister dat wel horen. In Nederland lang niet altijd. Dus hoe zit dat met een Egyptische?

Het valt reuze mee. Natuurlijk is deze minister een surviver in de Egyptische politiek, en laat hij niets meer los dan verantwoord is. Maar 'de president spreekt van een kritieke situatie, waar het het watervraagstuk betreft. Bewustwording van dit onderwerp staat, sinds een cabinet meeting gisteren, nationaal op nummer één'. Het is, aldus de minister, a matter of national security. Waarbij interdepartementale samenwerking geboden is. En het overtreden van bepaalde beleidsuitgangspunten niet langer getolereerd wordt. Dus, probeer ik voorzichtig, als het officiele quotum voor het kweken van rijst 1 miljoen feddan is, omdat rijst weliswaar heel lucratief is, maar ook veel water nodig heeft, en er wordt in werkelijkheid 2,2 miljoen feddan verbouwd, waarbij iedereen de boetes misloopt of afkoopt omdat het ministerie van Landbouw nauwelijks handhaaft vanwege de economische belangen, hoe belangrijk is water dan? En wat zijn de alternatieven voor boeren? Want zonder handelingsperspectief geen gedragsverandering. 'This will be no longer tolerated by the president. He ordered both ministers to come with a joint plan'. Stevige taal, ik weet genoeg.

Vervolgens door naar een ontmoeting/ workshops met alle relevante DG's en directeuren binnen het - gigantische - departement. Een uiterst geanimeerd gezelschap. Waarbij mij één ding weer heel duidelijk werd, los van alle inhoudelijke punten die ik uit de discussie meenam. Mocht iemand nog het idee hebben dat het dragen van een hoofddoek gelijk staat aan een ondergeschikte positie voor vrouwen, dan nodig ik ze uit dit soort bijeenkomsten te bezoeken. Ik zat aan de kop van de tafel, geflankeerd door vier uiterst mondige gepromoveerde ingenieurs. Allemaal vrouw, allemaal, op één na, in strikte islamitische dracht. De voertaal van de discussie was Engels; deze mensen hebben allemaal in de US of de UK gestudeerd. Maar het plagen gaat natuurlijk in het Arabisch. Dus, ijsbreker van de dag, het moment waarop ik een van de heren in bescherming nam, omdat de dames wel erg aan blokvorming deden en ik het zielig vond worden. 'Ya salaam, ze spreekt echt Arabisch'. Grote hilariteit. Of het met de reputatie van de belaagde man in kwestie ooit nog goed komt, is vers twee.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten