De laatste voorbereidingen

Vrijdag is het zo ver, dan vlieg ik naar Caïro. Voor het eerst in 19 jaar weer terug naar mijn geliefde Egypte. Ik ben erg benieuwd wat ik aan zal treffen, en hoeveel er veranderd is. Eén ding is in ieder geval niet veranderd; 'red tape'. Gezien het soort bezoeken leek het me slim om een officieel visum aan te vragen, en niet iets te ritselen op het vliegveld. Dat betekent een zakenvisum, en dat betekent een 'letter of recommendation'. En zo zat ik, net als 19 jaar geleden, in bloemrijke bewoordingen te bedenken hoe onmisbaar mijn bijdrage aan het welzijn van de Egyptische natie gaat zijn. Met als verschil dat ik indertijd, met een aanslag van 3 letters per minuut, mijn zelfgedichte ronkverhaal in prachtig bloemrijk Arabisch op een vooroorlogse typemachine in het Nederlands Instituut in Cairo zat te tikken. Daar heb ik me nu maar niet meer aan gewaagd. In ieder geval heb ik iemand op een ambassade overtuigd, het visum is binnen, de reis kan beginnen!