Dit keer was het rustig in de Fayoum

Dus Katja en Jeroen (oud huisgenoten in Zamalek), mochten jullie dit blog volgen, geen aanslagen of heel zichtbare 'geheime' politie. Vorige keer verliep mijn bezoek aan een van de mooiste oases in Egypte heel wat rumoeriger. Verder was vandaag een les in nederigheid. Mocht ik nog enige illusie hebben over superieure Westerlingen die traditionele Derde Wereldlanders naar het licht van de beschaving brengen; over. Op de bijgevoegde foto mijn collega's in het Waterschapsbestuur. Niet van Rijnland, wel van een Local Water Association. Heb ik net bedacht dat informele conflictbemiddeling in Nederland dé manier is om uit de belangenstrijd te komen. Immers, als je maar rustig met elkaar praat, krijg je meer begrip voor elkaars onderliggende belangen en diepere drijfveren, en is de oplossing vaak snel voor handen. Blijken de dames dit allang in de praktijk te brengen. Met als argument dat boerinnen niet gek zijn, ook al zijn ze analfabeet. Om irrigatierechten af te dwingen, kan je naar de rechter stappen, of je kan er over praten met je buren. Blijken één minuut bevloeiing van de linker-, en één minuut van de rechterbuur al genoeg om jouw halve feddan te irrigeren. Dat hebben ze dan nog wel voor je over. ''Mediation' heet dat', legden de dames uit. En ze hadden er een opleiding voor gevolgd, bij een advocaat. Chips! Ik moet mijn examens nog halen, zij hebben ze al. Ze hebben er zelfs een paar vrolijke posters over. Die hang ik straks in Rotterdam op, om me bij de les te houden.

Toch wel heftig geintrigeerd door het niveau van mijn gesprekspartners, praten Dr Khaled, assistente Farrah en ik er over door in de auto. Khaled's verklaring voor dit fenomeen leert mij veel over de werkelijke verhoudingen in Egypte. Deze vrouwen hebben allemaal gestudeerd, volgens Khaled zijn de meeste nog niet getrouwd en hebben ze dus 'tijd genoeg'. De werkeloosheid in de dorpen is echter gigantisch, eigenlijk kan je alleen in Cairo werk vinden. En dat mogen die meiden niet. Dus worden ze 'vrijwilliger' bij NGO's, waar ze in feite voor niets het werk doen waar je in Nederland dure consultants voor inhuurt. Tja, vloek of zegen?

Khaled vertelt verder over zijn zus, die civiel ingenieur is. Een 'echte', eentje die bouwt. Huizen in dit geval; volgens Khaled klimt ze persoonlijk daken op om de werkzaamheden te overzien. Dat valt niet mee voor de kerels die 'onder' haar werken, 'they're very ashamed'. Ik heb meteen associaties van machomannen die zich niet door een vrouw willen laten aansturen, maar ik begrijp hem verkeerd. De Egyptische bouwwereld is zo corrupt als maar kan, iedere aannemer probeert de toezichthoudende ingenieur om te kopen. Maar bij vrouwen durven ze dat niet. Balen dus als er een hoofddoek boven de dakrand uitklimt. Vorig jaar heeft een vrouwelijke ingenieur een prijs gewonnen, omdat ze een omkooppoging van 2 miljoen Egyptische pond geweigerd had. 'The future of our country is in the hands of our women', aldus Khaled. Farrah zegt niet zoveel, maar kijkt glimlachend uit het raam. You go, girl!