... en het is nog surrealistischer dan de vorige keer. Ten eerste, omdat van het ene op het andere moment Abu Zeid, de minister van de MWRI, uit zijn functie ontheven is. Zoals dat gaat in Egypte, weet niemand precies waarom, maar de wandelgangen willen dat het een combinatie was van teveel 'awareness raising' over het ministerie van Landbouw (dat beduidend machtiger is), en niet genoeg tanden laten zien in de Nile Basin. Iedereen ten departemente is zoekende, want wat betekent dit voor de gevestigde positie? Het feit dat de nieuwe man bijvoorbeeld in één klap vijftien dienstauto's heeft teruggehaald bij één programma, lijkt er op te wijzen dat deze nieuwe bezem zijn eigen variant van Stormvast aan het uitvoeren is. Mijn compaan, Dr. Khaled, glimlacht zijn sfinxenlach, en zegt, 'Jahni, Martina, you know old Egyptian tradition. When new Pharao comes, he erases the names and faces of all his predecessors. We must make sure we are not the name of the old Pharao.' En zo is het. We gaan het meemaken, morgen mogen we de strategie aan de Nieuwe Pharao voorleggen. Nou maar hopen dat de krokodillen goed geluncht hebben.
Want dat is het tweede 'out of it' element. Begon ik al een licht surrealistisch gevoel te krijgen toen ik gisteravond in een volkomen megalomaan zwart-met-goud-en-interne-palmen-van-10-meter-hoog glim paleis zat te borrelen met mijn oude bazin, voormalig stas Monique de Vries, nu blog ik vanuit een soort Agatha Christie radarboot op de Nijl. Die afgemeerd ligt pal tegenover de tempels van Luxor. Waar je, dankzij de credietcrisis, een kanon kan afschieten; er liggen hier tientallen van die drijvende paleizen, en geen toerist te bekennen. Monique en ik gaan wandelen met de Nederlandse ambassadeur, Susan Blankhart. Die wel zin heeft om die tempels na het diner van binnen te bekijken. En dus haar 'magic pas' trekt, waardoor wij moeiteloos langs de bewakingkomen. 'Susan', sist haar tienerdochter, 'de laatste keer dat je dat deed, kregen we een stel bodyguards waar we vervolgens niet meer van af kwamen'. Maar, het komt goed, want in het hart van de tempels wordt een soort multi-media sound and light show opgezet. 'WELCOME TO EGYPT, LAND OF CIVILISATION' boomed het met 200 decibel. Met, zie ik het goed, allemaal voetballen, en een soort dansende pluche mascotte met de beroemde dubbele pharaokroon. Enig navragen leert dat hier morgen de lootjes getrokken worden voor het wereldkampioenschap jeugdvoetbal. Dochter blij, het miechelt van de hippe, coole knullen. Ik ga mijn jaren voelen (ik word niet voor niets morgen drie-en-veertig), en besluit dat ik deze combinatie van indrukken ga verruilen voor mijn eigen versie van über hip: ik ga skypen met mijn wederhelft. Want natuurlijk heeft een beetje Nile Cruise Schip tegenwoordig internet...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten