Het zou nog wel eens kunnen werken ook, die strategie. Ik heb de afgelopen dagen met allerlei 'uitvoerders' gesproken, van een professor aan de Cairo University die social profiling kan uitvoeren, tot programmamakers en edutainment providers (en dat heet ook echt zo, zelfs in het Arabisch!) Heel profi allemaal en leuk om mee te sparren. Al was het maar vanwege de alom aanwezige kritische grondtoon; ik word met veel egards behandeld, maar moet niet verwachten dat een social scientist voor de regering onwelgevallige resultaten uit interviews onder het vloerkleed schuift (aldus een strengkijkende professor), dan wel dat testimonials vervaardigt door de programmamaker de echte issues uit de weg gaan. Met als voorbeeld een indringend door jongeren gemaakte documentaire over vrouwenbesnijdenis in Upper Egypt. Yuck! En ze maken er nog raps over ook. Maar de boodschap komt wel aan, de makers hebben er internationale prijzen mee gewonnen, en heel Egypte schijnt er naar te kijken.
Over rappen gesproken, dat leidde bij ondergetekende tot enige bevreemding gisteravond. Een van de plaatsen waar ik al sinds 20 jaar een snelle hap nuttig is het onvolprezen Hardee's, een soort inheemse McDonalds met een verrassend goede 'chicken-jalanpenopepperburger'. Een plek waar je als vrouw in alle rust kan eten, doen heel wat Egyptische dames ook, dan wel met je prille vriendje milkshakes kan nuttigen. Onder dreunende hiphopklanken. Al kauwend luisterde ik eens wat beter, en beluisterde onversneden teksten over 'Bitches, Ho's' en wat de artiest met deze dames in welke positie en met welke frequentie dacht te gaan doen. Nou bloos ik niet snel, maar hier stond zelfs ik wel van te kijken. Al die keurig gesluierde mevrouwen echter niet, terwijl ik er vergif op durf in te nemen dat ze het prima kunnen verstaan. Aan de andere kant, een hoofddoek heeft weinig tot niets te maken met preutsheid, met dames onder elkaar word je binnen vijf minuten volkomen gefileerd over je liefdesleven. Ik ben er sowieso achter waarom zoveel meer vrouwen dan vroeger een hoofddoek dragen hier. Vergeet druk van de omgeving, hernieuwde Islamisering, benauwdheid over de reputatie. Het staat ze gewoon prachtig. Al die soepel vallende stoffen, mooie designs, color coordinated ensembles; je wordt er als vrouw bepaald niet minder sexy van.
...plus c'est la même chose.
En temidden van al deze culturele verwildering heb ik mijn ankerpunt hervonden. Een ding blijkt overal hetzelfde. Heeft het een superhippe bril, gegelde krullen, een overhemd met te brede strepen en een das met oversizede knoop? Het is een Snelle Reclame Jongen! Van Amsterdamse Grachtengordel tot Torenflat aan de Nijl, het voert je designerkoffie, parkeert je in net iets te diepe fauteuils naast een onduidelijk maar ongetwijfeld kapitaalverslindend kunstwerk en haalt vervolgens ruim anderhalf uur alles uit de kast om je te overtuigen dat jij zijn Droomklant bent en Hij Jouw Diepste Verlangens gaat waarmaken. Je kan het ook overdrijven, dat pitchen. Heba, met wie ik de afgelopen dagen ben opgetrokken omdat Khaled naar cursus is, en ik blijven giechelend in de lobby achter, wachtend op de chauffeur. En vinden gedeelde interesses in bitchen op mannen in het algemeen, en die van ons in het bijzonder. Die van haar kan helemaal niet koken, die van mij wel, maar die weigert weer zijn eigen overhemden te strijken. Hopeloos. Die mooie jongens boven vond ze helemaal niets en ik was er ook niet zo van onder de indruk. Zusters in het communicatievak, we nemen met veel geknuffel en uitruil van kaartjes afscheid van elkaar. Ze hoopt dat ik snel terug kom. En dat hoop ik ook!
Over rappen gesproken, dat leidde bij ondergetekende tot enige bevreemding gisteravond. Een van de plaatsen waar ik al sinds 20 jaar een snelle hap nuttig is het onvolprezen Hardee's, een soort inheemse McDonalds met een verrassend goede 'chicken-jalanpenopepperburger'. Een plek waar je als vrouw in alle rust kan eten, doen heel wat Egyptische dames ook, dan wel met je prille vriendje milkshakes kan nuttigen. Onder dreunende hiphopklanken. Al kauwend luisterde ik eens wat beter, en beluisterde onversneden teksten over 'Bitches, Ho's' en wat de artiest met deze dames in welke positie en met welke frequentie dacht te gaan doen. Nou bloos ik niet snel, maar hier stond zelfs ik wel van te kijken. Al die keurig gesluierde mevrouwen echter niet, terwijl ik er vergif op durf in te nemen dat ze het prima kunnen verstaan. Aan de andere kant, een hoofddoek heeft weinig tot niets te maken met preutsheid, met dames onder elkaar word je binnen vijf minuten volkomen gefileerd over je liefdesleven. Ik ben er sowieso achter waarom zoveel meer vrouwen dan vroeger een hoofddoek dragen hier. Vergeet druk van de omgeving, hernieuwde Islamisering, benauwdheid over de reputatie. Het staat ze gewoon prachtig. Al die soepel vallende stoffen, mooie designs, color coordinated ensembles; je wordt er als vrouw bepaald niet minder sexy van.
...plus c'est la même chose.
En temidden van al deze culturele verwildering heb ik mijn ankerpunt hervonden. Een ding blijkt overal hetzelfde. Heeft het een superhippe bril, gegelde krullen, een overhemd met te brede strepen en een das met oversizede knoop? Het is een Snelle Reclame Jongen! Van Amsterdamse Grachtengordel tot Torenflat aan de Nijl, het voert je designerkoffie, parkeert je in net iets te diepe fauteuils naast een onduidelijk maar ongetwijfeld kapitaalverslindend kunstwerk en haalt vervolgens ruim anderhalf uur alles uit de kast om je te overtuigen dat jij zijn Droomklant bent en Hij Jouw Diepste Verlangens gaat waarmaken. Je kan het ook overdrijven, dat pitchen. Heba, met wie ik de afgelopen dagen ben opgetrokken omdat Khaled naar cursus is, en ik blijven giechelend in de lobby achter, wachtend op de chauffeur. En vinden gedeelde interesses in bitchen op mannen in het algemeen, en die van ons in het bijzonder. Die van haar kan helemaal niet koken, die van mij wel, maar die weigert weer zijn eigen overhemden te strijken. Hopeloos. Die mooie jongens boven vond ze helemaal niets en ik was er ook niet zo van onder de indruk. Zusters in het communicatievak, we nemen met veel geknuffel en uitruil van kaartjes afscheid van elkaar. Ze hoopt dat ik snel terug kom. En dat hoop ik ook!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten